Dziś 6 września. My nadal w drodze.
Tego dnia w 1954 roku odbyła się światowa premiera filmu Federico Felliniego "La Strada".
Jakże wymowny to tytuł odnosząc go wprost do niniejszego bloga. Droga. Wędrówka.
Niespełnione uczucia, samotna wędrówka oraz cierpienie w świecie pełnym chaosu, powojennym świecie nacechowanym krajobrazem troski o siebie samego.
Sztuka filmowa dzięki takim obrazom jak ten nazywana może być właśnie sztuką.
Niemal oniryczny czarno-biały świat, pełna wrażliwości rola Giuletty Massiny, niesamowity klimat dźwiękowy stworzony przez Nino Rotę... Jest tu wszystko, co w filmie być powinno.
Lecz dziś, w 58 lat po premierze tego dzieła niewielu jest takich, co są w stanie dotrwać do końca seansu.
Nie ma wielotysięcznych trupów. Nie ma silikonowych cycków i napchanych chemikaliami trwardzieli ( filmowy Zampano przy Najmanie to pluszowy miś ). Nie ma filmowego przeboju granego do znudzenia w stacjach radiowych. Nie ma wielomilionowych gaż dla celebrytów ( dziś trudno o aktora ). A poza tym ta treść. Jakieś takie banalne. Gelsomina powinna być raczej facetem nieszczęsliwie zakochanym w Zampano, który skrywa swe homoseksualne skłonności przed światem i w sposób brutalny olewa swego przyjaciela.
Gdy nieszczęśliwie zakochany facet Gelsomina w obliczu klęski swego uczucia wyrusza w podróż do nieprzyjaznej Polski i tam ginie pod pałami Naszości  podczas marszu tęczowych, wówczas to Zampano postanawia, że już nigdy nie będzie skrywał swojego gejowstwa i pod pseudonimem Anna Grodzka startuje w wyborach do Sejmu RP szczęśliwie w zakończeniu uzyskując mandat posła. W roli Gelsominy najlepiej niech wystąpi Tom Cruise, zaś w roli Zampano ktoś z MMA. Reżyserem będzie oczywiście Ang Lee, dlatego że ma już doświadczenie w przekazywaniu treści o "tolerancji". Temat muzyczny w filmie wyśpiewa Lady Gaga. Tytuł filmu : Tajemnice z La Strady".
Świat wywrócony do góry nogami.
Wiem, narzekam. Ale jak tu nie narzekać.
To może plakat z filmu na pocieszenie. Z tego właściwego filmu.